Hiç küfretmedim denize,
Çıkmadığı halde balık
Hiç hayıflanmadım dostum
Kabahat değildi ki denizde
Ya da yüzen balıkta,
Kabahat sende dostum
Sende, bende,onlarda
Kabahat kısaca insanlarda
Yaşamı, doğayı bilmezse insan,
Şayet Çerini çöpünü atarsan
Tirolunu, dinamiti denize
Çekersen dip sürütmesi
İnce misine ile örülmüş yüzlerce mil ağlarla
Kıyıdan bastın mı bilmem kaç kilometre
Tor edipte tararsan bilmem kaç dekar alanı
Adı ne idi onun,hatırladım
Iğrıptı meretin,ığrıptı adı
Tarumar eder,Deniz dibi bahçesini,bağını
Yerinden edilen hayvan
Gelmez bir daha gelemez aynı yere
Ne balık yaşar denizinde dostum ne de haysiyetli balıkçı
Denizi bilmeyenler
Anlamayanlar denizden
Hatta denizi bile görmemişler
Şimdi oldular Balıkçı
Yediği nevalesini bitirdi mi işini
Atıverir denize naylon poşeti ile
Nevaleden kalanları
Düşünmez ki balık domates yemese de
Başka canlılar yer
Ama naylonu kimse sevmez
Yiyen gördünüz mü karada bile
Ne geçerse eline
Sanır ki deniz, derya, umman
Dipsiz bir kuyu
Nasılsa alır götürür
Aha işte Marmara
Yakında Karadeniz ve Ege ve de Akdeniz
İşte senin denizinde böyle kurur dostum
İşte böyle ölür
Sözün lafın kısası
Denize küfür etmektense
İnsanlığa ederim
İnsan müsvettesi insanlara sözüm
O tip insanlara derim
Her balığa çıkışımda
Tutsam da,tutmasam da
Önce benden nasibini alırlar
Kartal/Eylül 2008
Kayıt Tarihi : 5.10.2008 00:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Deniz denizdir,deniz engin ve mavi ve de temiz Tıpkı yeni doğmuş bir çocuk gibi Özen istemez ona bakmak için Hassastır, ruhu okşanmak istemez Kızdırma sadece kafasını, Huyuna git Yoksa Ne ev bırakır tepende.ne yalı, Ona sevgi ile yaklaş Çünkü O dosttur her zaman Berekettir Bolluk Onu iyi kollamalı
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!