Ben hüzün kentinin, yalnız çocuğu,
Mutluluk çok uzak, bir şehir bana…
İçimde ürperti, gözümde buğu,
Bir tek gün görmedim, huzurdan yana…
Gün be gün artıyor, saçımda aklar,
Öldürecek beni, bu taş sokaklar,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta