Manas Mergen Şiirleri - Şair Manas Mergen

Sone, deneme, nesir ve hatta kısa öyküleri, "şiir" sanan bir güruh var! Kimisi okuduğu yazıda konu bütünlüğünü yakalayamaz, kimisi okuduğunun ne olduğunu bilmez! Kimisi de sözcükleri altalta sıralamayı şiir sanır.
Sone, deneme, nesir ve hatta kısa öyküleri geçtik, imge nedir diye sorsan, satır aralarına saklanmış gizli özne demeden öteye geçmeyecek. Ne var ki, bir başkasının yazdığı Sone, deneme, nesir ve hatta kısa öykülere öyle yorumlar yapar ki, sanirsın edebiyat profesörüdür!
Tıpkı benim türünü söylemeyeceğim "ADONİA" başlıklı yazıma bilgiçlik taslayarak saçmalamaları gibi!
Ve yine sorsan şiire yorum yaptım diyecek. Ama edebiyatçı olarak şiirin yorumlanmayacağını, sadece tahlil edileceğini bilemez!

Başkalarına ait beylik lafları paylaşarak, kendini değiştiremiyorsan, karşıdaki insanı değiştirmen mümkün değil. Çünkü o sözlerin hiçbiri senin ruhunu yansıtmıyor! Kendisine ait olmayan sözlerle, başkasına öğüt verip yol göstermeye çalışanlara, bizim oralarda; "el şeyi ile gerdeğe girme!" derler. Bu yüzden, kendi karakterini yansıtan bir sözün varsa soyle duyalım, dinleyelim. Kendi karakterini yansıtan bir sözün yok ise, sus da seni birşey sansınlar!

İnsanın hep aynı noktadan darbe alması ne acıdır üstelik de en çok sevdiği tarafından!

Giden de değişir kalan da değişir.

Bu yüzden hiçbir şey noktalandığı

yerden başlamaz!

DENİZLİ AYDIN

Horoz diyarındaki horoz ötsün gün aysın
Sen beni öyle sev ki varsın herkes kıskansın
Aşka kör bakan nadan yatağından uyansın
Muğla Afyon Manisa aydın bile kıskansın

İnsan kendini kaybedecek kadar sevmemeliymiş, öğrendim.
Şimdi gel yada gelme, sen bilirsin...
O eski ben yok artık.
Kendimi kaybedecek kadar sevmeyi unuturum, demiyorum.
Ama bundan sonra, kimseyi kaybetmekten korkacak kadar sevmem, BİLİYORUMDMK.
Oysa ben, sadece kendimi değil, herşeyimi kaybedecek kadar severim.

Pıtırcık

Ölümün rengi nedir
Pıtırcık
Ayrılık kaç adım
Ecel kimi beklemekte

EMANETİNİ AL DA GİT

dur bir dakika
zulada sakladığım son emaneti de al
al da öyle git

EROS'UN OKU

Ne zaman ki kuytu bir köşede
sessiz sedasız
kendine sığınmış bir halde bulursun beni
işte o an

Fahişe Yalnızlıklar

ah bu fahişe yalnızlıklar yok mu
fahişe yalnızlıklar
öyle bir sırnaşıyor ki
sadık bir köpek gibi