Mana'nın sesi... Şiiri - Hasan Belek 2

Gönül pınarından süzülen suya,
İlhamlar akıtır mana’nın sesi.
Hakikate doğru koşar adımda,
Kalplere dokunur mana’nın sesi.

Bir damla misali düşer sineme,
Yangını söndürür aşkın derdime.
Nur gibi yayılır gönül âleme,
Her tende duyulur mana’nın sesi.

Geceler ışığa döner huzurla,
Gam biter gönüller dolup sabırla.
İnsanlar kaynaşır sevgi bağrıyla,
Birliğe çağırır mana’nın sesi.

Yaralı gönüller şifa bulurlar,
İnce bir nefeste huzur olurlar.
Aşk ile Mevlâ’ya kulak verirler,
Dillere düşer hep mana’nın sesi.

Bazen bir feryattır, gözyaşı akar,
Bazen bir tebessüm, gönüller yakar.
Düşene omuzdur, yüreği sarar,
Merhamet taşır hep mana’nın sesi.

Gönül aynasında ışık uyanır,
Kalpteki sırlarla perde aralanır.
Her nefes bir başka mana sunulur,
Hak yoluna çağırır mana’nın sesi.

Bir sırla açılır gönül kapısı,
Hakk’a yöneltir hep mana’nın sesi.
Sevdayla yoğrulur kalbin yapısı,
Ruhları diriltir mana’nın sesi.

Gönüller birleşir, kinler çözülür,
Sevgiyle taşanlar dosta süzülür.
Hak yolu arayan murat bulur, gör,
Cennete götürür mana’nın sesi.

Kul Hasan’ı der ki, aşkı söylerim,
Gönülden gönüle bağı ekerim.
Şiirimle canda nuru beklerim,
Çağlara yayılır mana’nın sesi...

Hasan Belek
19. Eylül 25
Paris