Ben seni ne zaman dinlesem ham bir buğday tarlası birden yetişiyor, başağını eğiyor sola..
Gün batıyor dağların kalbine, yayla kederi çöküyor yüzüme, çizgiler derinleşiyor.
Yerini bulamadığım o yarayı sağaltma telaşından kurtuluyorum.
Ne zaman değse sesindeki keder kalbime, çiğnenerek hayat bulmuş bir patikaya dönüşüyorum.
Acısını saklamak için yüzüne çektiği çiçekli yazmadan dökülüyorum annemin omzuna..
Kayıt Tarihi : 7.3.2025 04:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!