Karanlık Şiiri - Eylem Çelik 2

Işığı aç dedi
Ses yoktu ama duydum, dedi!
Karanlığın kendisiyken ışığı düşündünüz mü hiç?
Çok sürmedi aydınlandı avuçları..
Çıplak bir ışık demetini saldım asılı duran boşluğa.
Bir kaç hayat, birkaç fark birkaç yanılgı yatıyordu aramızda.
Eksik bıraktı cümleleri,
Söylemedi ama duydum!
Sessizliği duydunuz mu hiç?
Işığa gerekte yokmuş kendi karanlığınla barışık ol dedi
Kararsızlık karanlıktır gördüm,
Karanlık görülür mü hiç?
Susarak konuştum
Eksilterek tamamladım!