Mahşere Kalan Vuslat

Benim seni bulmam,
karanlıkta kaybolmuş bir kulun,
Rabbinin kapısında ışığa kavuşması gibi…
Çölde susuz kalmış bir yüreğe,
bir damla rahmetin düşmesi gibi…
Sen bana gönderilmiş bir lütuf,
ömrümün en kıymetli yazgısı oldun.

Sen, kalbime rızık diye yazılan,
gönlüme emanet edilen,
kaderime mühürlenen bir nimet…
Düşüşün, sıradan bir rastlantı değil,
dua ile yoğrulmuş bir cevaptı.

Bak sevgilim,
bu hâli kelimeler anlatmaya yetmez.
Çünkü bu hâl,
ne kitaplarda yazılır,
ne dillerde söylenir.
Bu hâl, sadece bizde saklı kalsın.
Ruhlarımızın en derin yerinde,
Allah ile bizim aramızda bir sır olsun.

Ama bir gün…
Eğer kader, yollarımızı ayırırsa,
ya da habersizce birimiz diğerinden önce
teslim ederse son nefesini…
İçin yanmasın sevgilim,
çünkü ayrılık sadece bu dünyaya aittir.

Yaşadığımız her şey,
zamanın hafızasına değil,
ahiretin defterine yazılsın.
Kalbimizde saklansın,
meleklerin şahadetinde gizlensin.

Bil ki,
vuslatımız eğer bu dünyada nasip olmadıysa,
Rabbim o vuslatı mahşere bırakmıştır.
O gün,
ne ayrılık kalacak,
ne gözyaşı…
Orada kavuşacağız sevgilim,
orada tamamlanacak yarım kalan dualarımız.

Varsın kavuşmamız
mahşere kalsın…
Mahşere kalsın…

@dsız..
25 Ağustos 2025