Bir akşamüstü,
rüzgar,
soğuk bir nefes gibi
sokaklarda fısıldar.
Bir vatanın olur,
Toprağına basarsın,
Bir de hain olursun,
Toprağını satarsın.
Vedalaştık dostum, yollarımız ayrıldı,
Yüreğimde hüzün, gözlerimde yaş kaldı.
Yıllarca beraber yürüdük bu yolda,
Şimdi vedalaşma vakti geldi, anladım.
Vefa, sadakat ve bağlılık
demektir,
Dostluğun en güçlü kalesi,
sevginin özüdür.
Zor günlerde yanında olan,
Günler uzayıp giderken, neler oldu?
Bakışlar hüzne bulandı, gözyaşları döküldü.
Kan damarlarında isyanın çığlıkları yankılandı,
Aşkın ateşiyle yanan yürekler söndü mü?
Vuslat bir gölgeydi,
Yaklaştıkça kaçtı benden,
Elimi uzatsam,
Hülyamdan düştü.
Bir gün güneşli bir meydanda,
Karşılaştık tesadüfen aşık olduğumuz anda.
Göz göze geldik, kalbim çırpındı kanatlanır gibi,
Aşkın büyülü dünyasına adım attık sanki.
Yağmur yağıyor şimdi,
gökyüzü ağlıyor,
Toprak kokusu sinmiş etrafa
yayılıyor.
Damlalar çatılardan,
Dünya yalanlarla dolu,
gerçekleri ararken,
Bakışlarımı sorgularım, her
sözü kuşkularla karşılarım.
Gülen yüzlerin ardında gizli bir
Yalnızlık, çığlık atan bir
denizdir içimde,
Dalgalar vurur kıyılarıma,
sessizce.
Kum taneleri gibi kaybolur
umutlarım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!