Mahkeme-i Kübra'ya Ben Hakkımı Bıraktım

MAHKEME-İ KÜBRA'YA BEN HAKKIMI BIRAKTIM

Şu üç günlük dünyada dolaştım belde belde
O kadar yoruldum ki, kalbi kırık bir halde,
Seher vakti uyandım, bulunduğum mahalde,

Kapanarak secdeye, coştum sel olup aktım,
Mahkeme-i kübra'ya ben hakkımı bıraktım.

Nasihat kâr etmedi, zulüm eden zalime,
Tahammül edemedim uğradığım zulüme,
Duayı Sertaç edip, onaylattım dilime

Göz yaşıyla Yoğurdum, ah çırasını yaktım,
Mahkeme-i kübra'ya ben hakkımı bıraktım.

Menfi çıkarı için, göz yumarak hataya,
Bilinçsiz göz gezdirip dikeye ve yataya
Evlat ayrımı yapan, eba, ecdat ataya,

Diyeceğim odur ki gönlünüzden ıraktım,
Mahkeme-i kübra'ya ben hakkımı bıraktım.

Dünya fani ömür az, yok bunun lamı cimi,
Göz önüne gedirdim kâhin-i müneccimi,
Yüce hakk kudretiyle huzurunda recimi,

Uygulasın dedikten sonra secdeden kalktım,
Mahkeme-i kübra'ya ben hakkımı bıraktım.

Ya ilahi büyüksün, sensin zati zülcelal,
Batıdan güneş doğup, kaybolduğunda hilal,
Ellerini mühürle, dillerini eyle lal,

Dedim; iniliyerek sığdım derine aktım
Mahkeme-i kübra'ya ben hakkımı bıraktım.

Fazla söze gerek yok uzun lafın kısa'sı,
Sen tatbik et yarabbi mahşer günü kısas'ı,
Diye niyaz eyledim sindirip elem yası,

Tüm alacaklarımın üstüne çakmak çaktım,
Mahkeme-i kübra'ya ben hakkımı bıraktım.

Gül benzim sararınca, inleyip ağlayarak,
Kalbî kırık, boynu bükük, kul Müçtehit olarak,
Selatuselam ile niyazda bulunarak,

Dua dua yakardım kara toprağa baktım.
Mahkeme-i kübra'ya ben hakkımı bıraktım.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi