Şiir bir kadın ürkekliğindeydi benim için.
İlham geldi mi yatağıma yatardım.
İlla ki sevişirdim her şiirimle uzun uzadıya.
Mısraları okşardım.
Yeni yeni şiirler doğardı.
Şiirlerle ben doğardım.
göğercin kanadında inci
yalandır leylek gagasında gelişim
yedi dakika gerideyim
haliç haliç bakar
ekmek arası muhabbet sararım
kendince tükenen cigara
yalın kalmış metanet
basiretsiz akşamlara
okundu lanet
faydasız gözyaşıyla
aynamda yalnızlık felaket
heyhât! Kahrolası
yalnızlığı soluyorum
soframa katık ettim ayrılığı
yine de sindiremiyorum
gecenin zifirisinde
Yağmura suskun yaşamaya suskun
Haykırabilsem
Belki bir nehir köpürebilir sesimde
Silinebilir kuraklığın bütün izleri
Upuzun çöller vadileşebilir içimde
çan sırtındayım
raylar üzerinde -seyirde
sapmak lüks
oysa İsa gibi
biri kısa
biri uzun çıtalarla
-eski bir şiir benimkisi, masal değil
belki de bir masaldır, şiir hiç değil! ...-
bir tuğba masalı
yaz günlerinde başlamış
Öğrenemiyorum sensiz ayakta durmayı
İki gizemli perdeyi sarmışlar yüreğime
İçimdeki acıyı kanatıyor üzerindeki iğneler
Aklıma geldiğince acıyorum
Gerisi boş bir nefes alış
olsun...
kal yine de
bir nefeslik
yakınlığımızı öpelim
tümceler böylesi yaban mı
dudaklarında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!