Madenin Toprak Senin Şiiri - Ali Sandıkç ...

Kağıt, kalem bir araç;

Kalpten geleni yazar.

Dünyanın neşesini:

Ölüm gelince bozar.

Güvenme hiç kendine,

Madenin toprak senin.

Birgün kaplar bedenin:

Cepsiz, kolsuz kefenin.

Gel uyan ey kardeşim,

Bir an önce uykudan.

Bir kaç metre yerin var:

Şu kocaman dünyadan.

Ne paranın gücü var,

Ne han ve sarayların.

Orda; halin haraptır:

Yoksa dinin, imanın.

Birgün gelir her insan:

Sırt üstünde yatacak.

Gezip, tozduğun dünya,

İnan seni yutacak....

Gel tanı yaradanı,

Rehber eyle Kur’anı.

Böylece kurtarırsın:

Bil ahret hayatını.