...M (u) T... Şiiri - Naime Erlaçin

örselenmiş bir sevinçten ne kalır geriye

sıcaklar bastırdı
bak dost değil artık yaz
küskün
ve üstelik buğulu
bir sıralama hatası var burada
meyveyi çiçeğin önüne koyan
bir yanılgı bu

aurası parçalanıyor bedeninin
görüyorum!
bir aşk kalmış sana
ki çolak
bir de kurt yeniği çapulcu hüzün

bereketlidir demişlerdi bu aylar için
ne duruyorsun, ödüllen o halde!
“u”yu yitirdin lakin
mutantan bir “m u t” ol kendine

kimin cinnetidir bu bilmiyorum
söyle kimlerden mirastır bu acı
anlamıyorum kahretsin!
nasıl çaldılar içindeki yazları

aldırma sen
kim gördü ki çemberin dışını, sen bilesin
kirpiklerden düşen gecenin haresini
avuçların kanayana dek çapala
incinmiş bir yaşamdan ne kaldıysa geriye
onunla

bağırdelen kabuslar
ve yitirilmiş kıvançlara rağmen kutlandın bugün
m u t l u olmalısın!
bugün yaş günün

sevgiler caney…

imza:
aney…..

………………

(*) Herkes bana kendine göre bir isimle hitap eder. O, “aney” der. Yavruları ise “büyük aney”. Kuraldışı, çılgın ve dost çocuk; ”Toy çocuk'; can çocuk Caney’e nice mutlu yıllar diliyorum dostlar...

(8 Temmuz 2005)