tende ılık tuttuğum
aşkla karşılıyorum kalbin yoksulluğunu
üşümenin anlamını
bir daha öğretiyor hayat
alnıma yazılan ıslığın zulmünü
sığınırmış gibi bir sevgiye
buzda yürümeyi sürgüne
yalınayak
ayrılığa ihale ediliyor yalnızlık
sormuyoruz neden seviyoruz böyle
tek başına yakmıştık yer tahtalarını
unuttuk
söküldü kaldırım taşları
içerideki ben’lerle bir biz kaldık
bir de imgeye banılan taş yazmaları
gölgesine ışık vermez kandil
alnımızda paslanır
karabatak bir hüznün namlusu
gön yanığıdır adı
ışık esmerleşir
diller çürür
merhaba milenyum ıssızlığı!
(13 Ocak 2006) - Şikayetname Dosyasından
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 13.1.2006 23:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çok şey söyleyen, ve çok susuyormuş gibi yapan
üzme bilmeyen bir şairdir..dibine sarmıştır belki....
belki bir çağı kapatmadan diğerine saçılmıştır yüre
ği...sizin şiirlerinizi okudukça sizinle ilgili hep böyle
garip ama bence güzel düşünceler geçiyor aklımdan.bu kez onu yazdım...//
Şiiri ordan okudum.
Çok güzeldi. Sağolun.
esmerleşirken ışık
çürürken dillerimiz
merhaba milenyum ıssızlığı!
güzeldi tebrikler
TÜM YORUMLAR (4)