Lunapark dersleri Şiiri - Cevat Çeştepe

gördüm sizi;
dünyanın en güzel gözlerini taşıyordunuz yüreklerinizde
ama öyle boynu bükük oturuyordunuz işte
kendi halinizde bile değildiniz
yarını beklemiyor, renkleri bilmiyordunuz.
gördüm sizi;
iki küçük kız çocuğu idi sadece adlarınız
korku kavruğu suratlarınız ve sapsarıydı saçlarınız.
belli ki o güzel gözleriniz
hiç tanımamış gibiydi aydınlığı,
yaşayacağınız her şeye ne kadar yabancıydınız.

ayaklarım olsaydı inanın, gelirdim iki adımda yanınıza
ellerim olsa, sıkıca tutardım ellerinizden
alır götürürdüm sizi bol renkli bir lunaparka.
ışıkları görünce nasıl da şaşırırdınız.

“önce atlıkarıncaya binerdiniz peş peşe
koşardınız, koşardınız dörtnala ve ışıklar içinde
ama çok sürmez, gelirdiniz gene
koşmaya başladığınız yere.
sonra ondan iner dönebildiğiniz kadar dönerdiniz,
dönme dolabın çemberinde.
burada da ayaklarınızın yere bastığı yerdir
çıkabileceğiniz en yüksek nokta.
birde dev aynaları var hiç duydunuz mu
karşısına bir geçerseniz,
size anlatılan yalan yarınlarda
neye benzeyeceğinizi çok iyi göreceğiniz.
ama size hayatın ne olduğunu gösterecek olan
korku tünellerimiz var gecenin sonunda yer alan ”

ellerim olsa inanın sıkıca tutardım ellerinizden
hiç olmazsa düşmenizi önlerdim
oturduğunuz yerden,
içinde dönmeye başladığınız çemberden.

ve gördüm sizi diyeceğim,
dünyanın en güzel gözlü diğer çocukları
erkekli – kızlı ! …size lunapark yok,
ayaklarım da olsa gelmem yanınıza,
ellerimde olsa tutmam elinizden
öğreneceğiniz ne varsa öğrenin
arkadaşlarınızın atlıkarıncadan öğrendiklerinden
dönme dolabı anlatsınlar ve dev aynalarını.
sadece korku tünelinden hiç söz etmesinler
onun da zaten şu an içindesiniz.