Çocukken ışıklar kesilirdi
Bütün şehir söve dursun
Benimse gözlerim gülerdi
Varsın göz gözü görmesin
Yeter ki bana oyun olsun
Neyse ki lüks lambamız vardı
Işık bize lüks müydü bilmem ki
Tüpün başında lamba yanardı
Gazı yemeye başladığı vakit
Avucumun içine alırdım güneşi
Hemen gölge oyununa başlardım
Ellerimle gölgeye şekil verirdim
Kedinin, köpeğin yahut kuşların
İnadına uzatırdım boyunu
Gölgelerle duvarda gezerdim
Masum düşlerimiz varmış o zaman
Paraymış, pulmuş, ne başka bela
Geçmezdi bile aklımızın ucundan
Belki de bizi şehrin ışıkları bozdu
Açgözlü olup çıktık en sonunda
Kayıt Tarihi : 1.8.2015 13:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!