Kaçma
Sokul göğsüme inceden
Kokunu sindirmeden başımdaki kalabalık
Batıyor cam kırıkları
yürek gürültüyle çarparken
Hançerden bir girizgah sevi'nin voltasına
İşte gülümsüyor yine renklerin ardında bahar
Gördüm
yaprakların büyüsü bozulmuyor
Bir kez dokunsa tenine tutuşacak çiçekler
Yüzümde çocuklar uçuşuyor şekerden elleriyle
Birazdan bu yollar toz duman olacak
İçimden bir ordu geçecek
mızrakları güneşten
Seni bulup coşarım omzumda kırlangıçlar
Eski urbalar giyer yasak kitaplar okurum
Yaşamak bize mi uzak gök bu kadar maviyken
Uzat ellerini gemi demir almadan
Uyanmasın düşlerimiz bu sürgün diyarlarda
Zihni gergin ve çığırtkan bir dünyadayız
Hayat,
köhnemiş dudaklarıyla dişliyor ellerimizi
Sana vadettiğim bir şey yok
Şu sızlayan yürekten başka
Unut artık bildiklerini
Kuşandım silahımı tükenmeyen bir aşkla
Kayıt Tarihi : 21.7.2017 11:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!