Bu kıyılarda ağladım
Martıların kanat çırpışlarıyla
Balıkçının oltası
Tutarken gözyaşlarımı
Gözyaşlarımla giden sevgimi
Tutamadım bir güzel anıyla bile
Gidiyorum
Beni anlayan bir dost
bulamadım
Hani çocukken oynadığımız
Bir oyun vardı
Bir daireye sıralanırdık
Karanlık
Neler düşündürür bana
İnsanları
Gece ile gelen masum uykularda
Zavallı insanları
Medeniyetten elinizi çektirdiler
Buğdayı biçen ellerimiz
Emeğin alın teri
Değirmeni döndüren su
Güzel umutlarla mayalanan unu
Ellerimizle yoğurduk bu hamuru
Kızgın ateşler içinde ekmek yaptık aş yaptık
İlk görüşte aşklarınız olan
Yalan kılıfınızla aradığı kişi sandıran
Dört duvarı döşeyip
Pencerelere perdeler taktıran
Bembeyaz umutlarla giydirip
Koynunuzda kirletmeye başlayıp
Birileri kızgın kösümüze maşa sokmuş
Ülkemin insanlarının sevgi yumağına
Dağıtmışlar anlamsız yerlere
Birileri oynuyor insanlarımızla
Analarla,babalarla oynuyorlar aile kurallarıyla
Çocuklarımız insan gibi yetişmesin diye yarınlara
Garip insanlar olduk
Yıllar ilerledikçe
Garip eksiklikler içimizde
Yap boz misali
Geçmişte gizli parçalar
Açtığımız yaralar
Kırklar elinde bir el
Eder kırkbir el
O eli geri gönder
Odun yok,kömür yok
Soba bomboş
Isınmıyor dondu bu eller
Hep bir yere bir şeyler ekleriz
Bazen bir Çekmeceye
bir not bloga
bir şiir mısralarına
bir tabloya
Hep eklentilerle yaşarız sanki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!