Levent Işık Şiirleri - Şair Levent Işık

Ne çok gidenlerim var benim.
Kimi ara-sıra uğruyor,
kimi hiç gitmedim ki diyor.
Bedenim buna kanıyor,
ruhum bilmezden gelip susuyor.
Bahar’da gelip, güz gidenlerim var benim,

Neyim kaldı ki
daha; neyi alacaksın?
Öyle bir işledin ki tenime,
son nefese kadar
damarımda akacaksın!

Haydi şimdi söylenmemiş birşey söyle... Dünya ile bir ama yine de ondan öte olduğumu hissedeyim.. Haydi şimdi çığlık çığlığa bir bak gözlerime, güneş bile öyle yakmamış olsun.. Nefesim kesilsin, hatta kendimden geçeyim. Söyle ki, bu CANı sana teslim edeyim! .. A. Levent IŞIK

Tutunamıyor insan bazen! ..

Farketmez hatalara üzülsen,
kızsan,
kırılsan
ve hatta ağlasan! .
Bazen üç yanlış ile
bir doğru da öğrenir insan.

Anladım sonunda
insanın yanılgılarla zenginleştiğini,
bütün yanlışların tek bir doğru ettiğini.
Sessiz sedasız martı
ve uçsuz bucaksız mavi kaldı ardımda;
bir de sır saatleri!

Geçtim Ab-ı hayattan, ekmekten, illüzyon aştan. Öyle bir sev ki şimdi, çatlasın bedenim, çıksın CANım bu AŞK’tan. A. Levent IŞIK

Belki siyah, belki de olabildiğince beyazdır hayat. Baktığın herşey değil, gördüğün herşeydir senin olan hayat... Sırf bu yüzden en kolayıdır, göremediğin zamanlarda hep birilerini suçlamak. A. Levent IŞIK

Suçsuzdum aslında,
masum bir su'suzdum! ..
Herşeyin içinde bir hiçtim.
Ondan oturup sessizce yamacına AŞK'ın;
kanayan göz yaşlarımı,
şerbet niyetine içtim!

Dilin şikayette, yüreğin ona iştirakte, nicedir mutsuzum demekte.... Deme! .. Bundan öte ne kullar, ne haller var, senin isyan ettiğine şükretmekte.! ... A. Levent IŞIK