İsrafil yaklaşırken elinde Sûr;
anladım ki, ben bir AŞK korkağı,
sen ise gizemli cesur! ..
Kâr etmez o gün
Ne kaside, ne fahriye;
Çıkardım sevişen kelimeleri cebimden bir cümle kurdum.
Cümleyi de tutturamadım sağa-sola devirdim durdum
Savaşanı bile hoş görüyorken sevişene neden bu zulüm,
Utancımdan kelimelerimi tek tek cebime geri koydum...
Elleri ellerimde
ama ruhu sanki uçup gitti.
'Öpeyim ister misin? ' dedi.
Bilmiyordu ki
istediğim ruhuydu,
beden denilen o şey de neydi? .
Yum bütün sözlerini,
unut senin sandığın gözlerini.
Bu dünya muhteşem bir rüyaydı sadece;
yaşandı
ama daha bitmedi! ...
Islak ve güneşli bir yıldız kentin
sade İnsanıyım...
Savaşı bilmem
ve alışık değilim kanayan avuçlara..
Kalıcı da değilim zaten;
uzat bakışlarını,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!