Leş Çiçekleri Şiiri - Oğuz Ateş

Leşçiçekleri döküyorum hayvan mezarlığında
yılanların zehrini emzirtiyor omurgam
depresyonlu ölümün vahşi kaburgasından
korkunçca yaratıldım korkutucu aşklarla…
sürüngen kibirleri konformistliğimden taşıp
dökülüyor dehlizine adliye sarayımın
haşarat tiksintisi leşçiçekler saçıp
mapushane hücresinde çürütüyor beynimin
ne fabrikatezgahında sömürülen yaraları,
neörgütlenmiş pankartın çoşkusunu bilirim
Nefsi emmarenin kırkayak esvabını
Lanetli üniforma diye eğnine giyen benim!
kulakdavullarımı yırtan arzuhal şakırtısı
Patlıyor kirli hücresinde beyinciğimin
konformizm bulantısı Haczediyor mekanda;
sömürülmüş toprağını deforme belleğimin…
Esvabımı yırtan yılan sürüngenliği
dikendiken bağrımda simbiyot işgalidir
ve bu keşmekeş ortamında bulantılı hayatım
bıçaklardan yontulan intihar provasıdır
hayatım pornografik bir filmin fragmanıdır
çıngıraklı yılanlarının sürüngence çiftleştiği
yumurtanın döllendiği seksapelli bir andır;
kirlenmiş damarımda bütün haşaratların
enjektörden zerkettiği zehirleri saklıdır;
pornografik senaryoyla kamera kadrajında
milimetrik fragmanlar döndüren sonsuzlukta;
matinede sansürlenir pornografk intharım
küfürlerin argosunu tahsil etmiş neşterin
psikopatça kusan metalik hayvanıyla
vesvesenin gırtlağından kançiçeklerini
depresyonun rahmine akıtırım azapla,o an
ölüm kaburgasının lanet mezarlığından
neşterlerle doğan intihar provasıdır

Leşçiçekleri döküyorum hayvan mezarlığında
İntiharım neşterlerin kanıyla yazılmıştır