Karanlık, kimsesiz bir oda’da sahipsiz ve tutsak hissediyordu kendini
Rönesans’ın ışığıyla aydınlattı karanlığını
Kimsesizliği, gayrı meşruluğundan öteye gidemedi
Babası Sen Piero ve Ortadoğulu bir köle olan annesi Katerina’ nın ilk eşleri Leonardo’yu sahiplenmedi
O da, zaten bir daha asıl adı olan Sen Piero’ dan olma anlamına gelen Leonardo Di Ser Pietro Da Vinci ismini bir daha zikretmedi
Tutsaklığına gelince, o esareti içine hapsetti hürriyetin
482’ de terk etti Nisan 1452’ de doğduğu şehri, Floransa’dan aklında kalan tek şey, ustası Andrea Del Verrochio’ nun atölyesiydi
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
