Lavinia Şiiri - Muallim Ayhan Bingöl

Buzdan da soğuktu ah bu topraklar
Başlatmadan bizler ilahi akın
Canla sevgi düştü içti topraklar
Lavinia ondan her cana yakın

Zangoç sesi oldu tepe taklak
Aşkın gözyaşıyla yıkandı toprak
Dervişler gezindi yalınca ayak
İlahi aşk düştü toprağa ekin

Her akında açtı ezan çiçeği
Bilmen iznin kadar bilin gerçeği
Bir zaman değil her zaman çiçeği
Ah sen şahadeti bir kolye takın

Beni vur, güvercin yerine silah
Lavinia, derim ki tektir İlah
Ölüm ak gök mavi ben beyaz siyah
Lavinia dersin nura, ben yüküm

Topraklar kan misali ılıdığı an
Bulun Lavinia bir ara, bi an
Ezan çiçekleri açtığı zaman
Bir gümüş mihrabın ardına bakın

Orada titrerken bu garip ruhum
Yakup gözyaşına karılıp ruhum
Zikri yüreğime derç edip ruhum
Lavinia gel de yarama dokun

Ağlama hayatın her noktasında
Ömür virajının her vartasında
El deniz kıyısı ben ortasında
Lavinia ben aşk sen ölüm tıkın