Lanetli Kent (İsmail Haydar Aksoy)

Gün isterik bir kadın gibi
Bırakırken kendini kentin kıllı kollarına
Astfalt kokulu kentten ağır bir parfüm yükselir
Kent buram buram amonyak kokar

Sokaklar belsoğukluğuna yakalanmışcasına
Oluk oluk insan boşaltır kentin kasıklarına
(Zarif kumarhaneleri ve iğreti kerhaneleriyle
Yalnızlıktan çıldırmış o menapoz
Bir bozkır mezarlığını andırır)

Hızla geçen bir arabadan düşürür bir yosma
Kırmızı bir karanfili asfalta
Karanfilleri çok seven ozan alır karanfili yerden
Takar yakasına

Süslü pezevenkler küstah kahkahalar patlatırken
Koşturur polisler suçlu bir otobüsün peşinde
Onlara göre yakalanamayan bütün otobüsler suçludur
Polisler abonman bileti atmazlar çünkü kutulara

Ötelerde bir horoz paralarken kendini
Yıkar fabrika düdükleri ellerini kızıl bir leğende
Memurlar rutin bir devinimle sustururlar çalar saatlerini
(Söz arası, basit insanlardır memurlar)
Kent insanlarının çalar saatleri vardır çünkü

Ve bu kent lanetlenmiştir artık
Bir simitle karnını doyuran öğrencinin beddualarıyla