Lanet Olsun Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Yine sesini duya duya yazıyorum bu satırları.
Sesin değince kulağıma, yüreğimin kuytu köşelerinde kayboluyor sözcükler. Dudaklarımda eriyor, "sen" deyip "seviyorum" diyememelerim.

Şimdi bir boşlukta kaldı içimdeki tüm senler.
Kimliksiz bir aşk değildi ki sana hissettiklerim.
Annesi ve babası olan bir aşktı benimkisi. Sen kör, ben ise sağırdım. Ve sen hiç duyuramadın sözcüklerini bana.
Ben ise hiç gösteremedim senin için yanan yüreğimi.
Sustukça sevdim seni.

Şimdi yokluğunun göçükleri altında nefes alma mücadelesi veriyorum.
Ölüm arşınlarken bedenimi, sana bir kere bile gösteremediğim sevgimin pişmanlığıyla yanıyorum.
Bilseydim bir kerecik bile görebileceksin beni, kalbime en paslı hançeri saplar, defalarca kez çevirirdim zerre pişmanlık duymadan.
Ama dedim ya, işte artık anlamsız içimdeki "sen" deyip demini alamayan cümleler.
Demli bir ayrılık, küflü bir yalnızlık senden bana hatıra.

Ellerimde öksüz çizgiler, dilimde zamansız ahlar, gözlerimde bir damla yaş ile gidiyorum senden.
Sakın yanlış anlama; yürek yangınımın tek kundakçısı adam.
Ne ihbar edebiliyorum, ne de affedebiliyorum seni.
Yine de gör isterdim senin sevginle çarpan yüreğimi.
Görmesen de bil istiyorum seni hala
ve susuyorum.
Sana seni seviyorum diyemeyen dilimede lanet olsun be sevdam,
Lanet olsun.
21.06.2024. 04:19