Buram buram tütüyorsun göz yuvalarımda,
Uzak seni görmediğim her anmış.
Ruhum ruhuna mahkûm oldu ebediyen,
Cama yansırken suretin, kesilir kalbime.
Uzatsam tutar mısın sensizliğimden?
Bir sahrada, bir çöldeyim âdeta,
Uzun uzun kupkuru kaldı yüreğim.
Resmettiğin o günler ta şuramda,
Canım acır gelince adın ardıma.
Umut közlenir ta Kaf Dağı'nın ardında.
Bir nefes kadar yakın, yıldızlar kadar uzak,
Umman dar gelir, hiçbir yere sığamam ki.
Rüya gibi, hayal gibi geçtin ömrümden,
Dünya benim olsa neye yarar ki?
Utanırım döktüğün yaşı silememekten.
Lanet olası bir özlem dem vuruyor içimde,
Gece şarapla karışır sevgiliye.
Bütün sesleri bastırır unutulmuş anılar,
Bunca özlem kavuşmak değilse neye yarar?
Kavuşmak da bir yere kadar.
Bir bir düğümlenir boğazıma sevmek,
Neye yarar bunca özlem yumağı?
Kavuşmak değilse, bu kavuşmak yetmez,
Özlemek geri dönüşsüz bir yolculukta,
Bir yaşama veda ederken son kez.
14 Temmuz 2020 / Salı / Ankara
Halil KumcuKayıt Tarihi : 14.2.2025 16:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Özlemek, bir yüreğin hiç susmayan çığlığıdır, arayışın en derin hali."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!