Lâkin sen... Şiiri - Şair Faustus_

Ürkerim sensiz gecelerden bana göre değil bilirsin
Ve titrer dallarım her dokunuşunda binlerce yaprak dökerim
Çarparken kıyılara duyulmaz sesim
Nefesine karışır nefesim ellerinde ellerim

Korkmadım hiç yalnızlıktan sensizlikten korktuğum kadar
Çünkü sensizlik beni karanlıkta kör bir katil gibi acımasızca boğar
Ölmem belki elinden kurtulurum her şafağında günün
Lakin bilirim her günün elbet akşamıda olacak

Sonra gülerim hiç birşey olmamış gibi
Gülerim ağlarken bile kırk yıllık tiyatro oyuncusuymuşum gibi
Lakin yaşamakta bir oyunudur
Perde kapanır ve herşey son bulur

Belirli belirsiz bir koku kaplar dört yanı
Çürümüş bedenim sarar odanın sisli havasını
Dumanına katarım cigaramın seni
Kanıma karışır sözlerin artık bir bütün gibiyizdir
Lakin bu uzun sürmez
çünkü dumanın verdiği sarhoşluk geçicidir
keşke sevdanda öyle olsa ciğerimi yakan...

sonra ağlamaklı olur burda hava
nefretini kusar gece karabasanlar
sana değil yanlış anlama
bana
yani senden kalana

herşey iyi güzel
lakin sen yoksun ya
tadsız ve anlamsız geçer günler.

sakin bir şehir burası gemiler
martılar
ne anlamı var bilmıyorum ama
her geçen zaman bu yabancı yüzler biraz daha sana benzer.