Kuyular Şiiri - Selin Doğru

Kuyular vardı dağ başlarında.
Hatta, ipi kovası da vardı.
Yalnızlardı da;
Zamanında bir avuç suları da vardı.
Dili damağı ıslatanda,
Hal hatır sorana ikramda.
Karanlıklar vardı da,
Hatta karabasanlar uykularda.
Sanki, ak sakallı dedeler de vardı.
Beklerdi insanoğlu.
Büyük saflıkla inançla
Hızır ile İlyasları,
Gaz lambasının ışığında.
Şimdi, aydınlıklar bile karanlık.
Soğutmuyor artık insanın içini
Ne bir avuç kuyu suyu,
Ne de ak sakallı dedenin nurlu yüzü.
Zaten kuyularında artık;
Ya hepsi kör,
Ya da hepsi karanlık...