Kuyruk Sallar Namıssız Şiiri - Adem Yazar

Menfaat düşünür hatırdan evvel
Mal görünce kuyruk sallar namıssız
Eşekten sonradır, katırdan evvel
Nal görünce kuyruk sallar namıssız

Ruhunda doğruya zıtlık var imiş
Şerefinde epey kıtlık var imiş
Demek ki kanında itlik var imiş
Yal görünce kuyruk sallar namıssız

Evcilken zinciri kırar yoz ayı
Çıkmış homurdanır durur boz ayı
Burnuyla ileri sürer bozayı
Bal görünce kuyruk sallar namıssız

Alacaklarını koyar sıraya
Gününü sektirmez gider kiraya
Tövbe haşa sanki tapar liraya
Pul görünce kuyruk sallar namıssız

Üçkağıdı bilir laf ebesi laf
Ölüyü, diriyi! İnsaf be, insaf!
Gariban, kanacak, masumca bir saf
Kul görünce kuyruk sallar namıssız

Koyunu bırakır köpeği kırkar
Bekardan çekinir, evliden korkar
Ağzından salyası aşağı sarkar
Dul görünce kuyruk sallar namıssız

Bulursa kendine göre alanı
Kaçırmaz rüşveti bilir talanı
Seğirtir sırtından düşer palanı
Yol bulunca kuyruk sallar namıssız

Helalinden yanan ocağı sevmez
Sapı ince olan nacağı sevmez
Her ayağı sever bacağı sevmez
Kol bulunca kuyruk sallar namıssız

Az'a şükür etmez başı çevirir
Hiç hoşuna gitmez kaşı devirir
Beğenmez, gözünü şaşı evirir
Bol görünce kuyruk sallar namıssız

Sineği incitmez sütü sağar da
Çamura bölenir yağmur yağar da
Hayvana dönüşür, insan doğar da
Kül görünce kuyruk sallar namıssız

Anasını beller ördeğin kazın
Zurnayı da çalar yanında sazın
Hele iri yarı hortumu uzun
Fil görünce kuyruk sallar namıssız

Zehirle doludur kovan peteği
Diliyle acıtır, vurur köteği
Meydana çıkar da giyer eteği
Zil görünce kuyruk sallar namıssız

İnsana benzermiş bunun bazısı
Kocayıp düşse de onun azısı
Ava gidip koşar, hun'un tazısı
Çil görünce kuyruk sallar namıssız

İlhami der sözü; soyundan seçmez
Kimisi caminin suyundan içmez
Titretir son dakka, huyundan geçmez
Sal görünce kuyruk sallar namıssız

Adem YAZAR
Ekim 2020

Sal : Cenaze taşınan tahtadan yapılmış dört kollu sedye. Tabut.
Hun : Kan
Çil : Yaban tavuğu. Av hayvanı.