Kuy-u Mabad Şiiri - Umutcan Kamış

Kuy-u mabad olanın hali mükellef,
İkile, mabadına kalkan zekere.
Muhtelif seleflerim yada halefim,
Yürü, şeytana uyup seni s*kene.

Sanır mısın ki senin için çok temiz?
Bedenin gibi ruhun bile köhnemiş.
Dudakların ki ateşelere ermiş.
S*ktir... Elini bile tutmaz s*kenin.

İnan bendeki kalan yaran çok derin,
Amma; akan kan sanma gayrı acıtır.
Hasret sana artık, bu da son demlerin,
Aklımda kalan beton olmuş zekerim.

Ceydin mir olur nurlu bakar gözlerin,
Hakikat, kaşmir iki para ederin.
Ferhat bile azarak dağları yarmış.
Gayrı sana aşık olanı s*keyim.

Aşkım Şah Cihan'ı bile inandırmış;
"Bırak oğlum, bildiğin or*spu deyim."
Gözlerim körlemiş, aklım kilitlenmiş,
Sana ağlayan Umut'uda s*keyim.

Anana, babana selamlar edeyim,
Senin hanene gireni de s*keyim.
Eşikte, beşikte, döşekte s*keyim
Paçama dolananın anasını s*keyim.

18.03.2013
Umutcan Kamış