Kutupsuz Yıldızlar Şiiri - Seyfi Karaca

Trampet çalarken pencere kapakları
Pas geçer soğukkanlı Can kaygısı
..iskasıyla dünürleşen dünün razısıdır yarım yorgana eskimek..!
Hastasina çorba sorar gibi alıp yere göge sıgmazlığını başa geciren
Oyuna gelir, Kül yutar, Duman olur…
Dünyanin göbeğinde harab gidiş
Kuru soğuklarda Hayatın hedefine tam Dolmuşculuk yaparak
Kaldırımlarda Venüs Kadınlar
Ladesini cekip ve yalnızlıgını hani yokmuşuna bagışlayiveren
Kuşatılmış hayalleriyle bütün Insanlar köşeyi dönen Kör dögüşte,
Kapılara kösteğini kırdıkca Müsadeyle Yalan,
Cünki, Içimden defol diyen kendi çığlığıdır,
Colugudur cocugudur dik durmasindan korkan Mal bulup Magribin
Öte tarafta her sene toprağını havalandıran Baharı görmezden gele gele
Öte tarafta Ha şunu bileydine Harci alem, cigaranın ölüsüne izmarit..
Işımamış karanlığın, gözü yılmış unutulurum kabuslarindaki,
Kabuğuna cekilmis ve kaderciğine Küs,
Hemde hiç bekletmeden Servisciyi hemde heeep bekleyerek
Taraflı tartıda Akademik Polümcüyle dügüm üstüne dügüm
Apartmanlardan takozladığı frenleri çekiverdiginde Zaman
Gögün yüzü eskisinden daha bulanmıştır
ve besbelli
Bulutlarınki hazan Akşamın evini bulamazda kapkarara Zindan
Hangi Rüzgar erteliğine yazılan silinense yine Toy Ervah;
Öylece cama gelir uzak taraflardan ağıtları makaraya koyveren
Demeye kalmaz....
Aşkın Irgat Tarlasında sönüverendir….kutupsuz yıldizlarla
Günü günden batiran

Seyfi Karaca......Nisan / 06