Kutup Ayısı Şiiri - Necati Kavlak

Eskiden âlem bir muamma ve ama’ydı
Şimdi devir değişti
İlim gelişti
Bakkal mahalle aralarında yok olurken
İletişim aracı satan köşe başını tuttu
Atomun altına indi kuantum
Çıktı sır olmaktan proton ve nötron
Âdem avucunun içinde geziyor âlemi
Güneş her gün daha çok ışık saçıyor
Güçlü ışığı gördükçe çıldırıyor çakal
Kuduruyor karanlık geceyi seven Kurt
Çözülecek yakında âlemin bürün sırrı
Yenidünya küçücük camdan bir fanus
Hangi kutuptan baksan görürsün öbür ucu
Kuzey’de
Kutup ayıları karda kızağa binerken
Güney ‘de
Leylek küçük derede solucan topluyor
Yaban ördekleri susuz gölde yüzüyor
Perde ayaklı ördek ve kaz yavruları
Düşmüş deve dikeni tarlasına
Ne uçuyor ne de kucağına alıyor anası …

Hayal Denizi
03.03.2019 Manisa