Kutsanmış Köşe Şiiri - Berat Ebru Yücel

Uyanmayı beklemiş bu kent yüzyıllar boyunca
Yalnız senin koynunda.
Yüzün yeryüzüymüş büsbütün
Tüm kutsal kitaplar sana gelmiş sanki.
Sırattan bahsedilirken kirpiklerinden esinlenilmiş.
Boylu boyunca atmışsın bedenini sahil kenarına da
Dalgalar sana koşmuş sanki
Nehirler yarışmış boynunla saçların arasına.
Enik doyasıya emiyor anasını sen varsın diye.
Ne güzel işgaller bitiyor adının hatrına.
Topallayan evler, adımların varacak diye toparlandı bekliyor.
Söğütlerin gölgeleri büyüyor
Yüzün diyorum
Annem ölümsüzlüğünü müjdeliyor.
Kızıl bir tay silkiyor yelelerini cilveli avrat edasında.
Gül dalları koynuna benziyor bak huzuru seriyor yine.
Gün oluyor, aydınlığından geliyor güneş.
Dünyaya inanmazdım
Hayata inanmazdım
Hiç anlamazdım çiçeklerden
Bilmezdim şiirleri
Sen geldin alemi bildim
İnancım tazelendi evvelden
Nasıl bir dilek beni sana getiren?
Ah bayım
Tüm yollarım size çıksın diye dua ederken
Aminim cenneti mujdeliyormus meğer
Kutsanmış köşelerden.