++ Kutsal Yük Şiiri - Kasım Kobakçı

İp boynumda, ağır aksak bir ilmek,
----son demde, ecelin gölgesi düşerken,
Bu kemik, ne yaman bir tuzak,
----titreyince hatıranla, belirdi hayalin,
Bu gelişin, ne anlamsız bu akın,
----tam da son perdede, seni tam unutmuşken,
Ne yakın ne de uzak, bu acı gülüşün,
----zamansızdır bu geçmişten gelişin.
*
Her şeyi sunup erkenden,
----senin gönlüne gereken,
Gereksiz işler ile seni yeniden,
----bir de yormak mı lazım demeden,
--------beyhude gayretle?
Ne manası var, önceliksiz hallerle,
----bir ferman misali,
--------al şu resmi çiz demenin?
Yönel sen kendi arzuna, kendi kararını ver,
----olsun dilediğin gibi,
--------bıraktık artık senin ruhunu.
*
Derinden yankılanırken,
----ruhumda evrenin sancısı,
Yazılır mı kaderime yeniden,
----zulmün her gölgesinde,
--------haksızlık görsem?
Şefkatin taşkın seli,
----pek yorar ruhumu,
--------bu aşırı hisler,
------------bu ince duyuşlar,
Taşar bazen benden, zorlayınca hayat,
----insan olmanın o kutsal yükü.