Bu kente sessiz bir gece yarısı arka kapıdan girdim usulca
Her sokak sana çıkıyor, bilinmeyene
Her pencere sana açılıyor, görünmeyene
Güneş sana doğuyor
Ay sana ağlıyor yokluğunda
Uyuyan, masum yıldızlar serilmiş kaldırım taşlarına boylu boyunca
Kimi hüzün denizinin tuzlarıyla
Kimi daldan kopan yaprağın hışmıyla
Bu kente savaşla geldim, garip bir huzurla
Kendi iç savaşımla
Hatıralardan örülmüş çitler ardımda
Peşi sıra solan çiçekler avuçlarımda
Seninle sıvanmış tüm evler
Seninle dolmuş Karşıyaka sahilleri
Evet…
Bu kente son kez geldim senin için
Sana…
Senin bendeki sancılı yokluğuna
Senin bendeki sağanak yağmuruna
Senin bendeki tasarlanmış kutsal savaşına…
Kayıt Tarihi : 16.9.2005 13:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebriklerimle çok beğendim.
TÜM YORUMLAR (2)