Kutlu Doğum Şiiri - Servet Erbaş

Beş yüz yetmiş bir yılı günlerden pazartesi.
Rebiuevvel ayının onikinci gecesi.
Gerçekleşti dünyanın en büyük hadisesi.
Doğdu Fahri kâinat Allah’ın son elçisi.
***
Şeref verdin dünyaya alemin efendisi.
Yüz yirmi dört bin Nebi geldi geçti nicesi.
Hem yerde hem de gökte Nebilerin Nebisi.
Yandı en Nurlu kandil Allah’ın sevgilisi.
***
Saf saf olup indiler Melekler yer yüzüne.
Kendi Nurunu Rabbim katmış onun özüne.
Bakmaya doyulmuyor Nur Muhammed yüzüne.(s.a.v)
İman ettik efendim şüphesiz her sözüne.
***
Küfrün ateşi sönmüş senin nurun yanmıştı.
Kisranın sarayında direkler yıkılmıştı.
Sâve gölü kurumuş semave çağlamıştı.
Senin geldiğin gece çok şeyler yaşanmıştı.
***
Dede Abdulmuttalip dedi adı Muhammed. (s.a.v)
Pak annemiz Amine der ki yavrum ol Ahmed. (s.a.v)
Sağnak sağnak dünyaya o gece yağdı Rahmet.
Gökteki adı Ahmed yerde oldu Muhammed.(s.a.v)
***
Onda zirve yapmıştı imanın derecesi.
Lailaheillallah dilinin ilk hecesi.
Kırk yaşında Allah’ın (c.c) Ulaştı ilk Vahiysi.
Kur’an-ı Kerim ona indi kadir gecesi.
***
Kulunun mutluluğu Allah’ın gerekçesi.
Dua yüce Allah’a kulunun dilekçesi.
Hz. Muhammed’le gelmişti reçetesi.
Kur’an iki dünyada huzurun tek adresi.
***