Küstün... Şiiri - İbrahim Bayram 2

Bir gonca gül gibi açmıştım sana
Dikene  kızıp  gülemi küstün
Muhabbet ateşini yakmıştım sana
Ateşi  söndürüp   suyamı küstün

Sırtını yaslarken  dağ idim  sana
Bahçende yeşeren bağ idim sana
Sayısız şiirler yazardım daha
Kalemim kırıpta  banamı küstün

Dökerken içini yar oldum sana
Tutarken elini fer oldum sana
Fide iken  büyüdüm dal oldum sana
Rüzgarınla devirip   yelemi kustun

Cağlayanlar gibi sana coştum ben
Doru gibi birtek  sana koştum ben
Evvelce aşktan yana boştum ben
Methiyeler dizen söze mi küstün