Bazı insanlar birilerine küsmeden yaşayamazlar. Acı çektirerek rahatlarlar.
Küstükleri insanı yok farz ederek cezalandırmış olduklarını düşünürler.
Evet bazı insanlara küserek acı çektiriler, bazen bir pire için yorgan yakarlar.
Bazen bir dostluğu, hain insanların haksız dedikodularına kurban ederler.
Kendi hatalarının hepsini hasıraltı ederek, tüm faturaları küstüklerine keserler
Oysa zamanla unutulmaz bazı anılar akla gelir ve dargınlık kalbe ok gibi batar.
Akıl ve mantık ile düşünülürse, küsmelerden dolayı hiç kimse karda değildir.
Küsen ve küsülen herkes, geri kalan ömrünü yaşamaya devam eder.
Haksız yere yalnız bırakılan her kalbi, teselli edecek birileri nasıl olsa çıkar.
Küsen insan bu davranışı sonunda ne kazandığı kadar, ne kaybettiğini de düşünmelidir…
Bazı insanlar için küsme nedeni, ne haksız dedikodulardır, ne de yanlış anlamalardır.
İşin aslı sevgi eksikliğidir, küstüğü insanı hiç sevmemiştir, ona yalan söylemiştir.
Övgü dolu sözlerle ona dost olarak görünmüş, aslında gönlünde hiç yer vermemiştir.
Çünkü sadece kendi kendini sevmiş ve kendi değerini olduğundan büyük görmüştür.
Oysa küsmenin bile bir adabı, takdirle karşılanabilecek bir usulü vardır.
Eski dostluğun aynı şekilde devam edemeyeceğini nezaketle ve onu ikna ederek söyleyebilir ve dostça veda ederek gerekli mesafeyi koyabilir.
Küstüğü insanı yerin dibine batırarak çok ağır sözlerle bir iki laf edip telefonu yüzüne kapatmak,
asil, erdemli, olgun ve edepli insanlara yakışan bir davranış değildir, büyük bir talihsizliktir...
Her şeyden önce böylesi ayıp ve aykırı bir durum, Yüce Allahın gücüne gider. Çünkü Yüce Allah bile insanları, onlar vefat etmeden yargılamaz
Kimsenin kimseyi ağır ceza reisi gibi yargılamaya ve hakaret etmeye hakkı yoktur…
Küsen küstüğü ile kalır, kendi iletişim alanını bazı açılardan daraltmış olur.
Küstüğü insanın yakın çevresi ile de küsmüş sayılır, bunun farkında değildir.
Bir sevgiyi yok ederek onu tarihe gömmek, bazı insanlar için sözün bittiği yerdir.
Geride ne şiir kalır, ne şarkı, ne sevgi, ne saygı, ne de unutulmaz bir dostluk kalır.
Akılda sadece ciğeri beş para etmez iki dedikoducunun terbiyesiz sözleri kalır.
Kim bilir dünyada talihsiz bir şekilde her gün, nice dostluklar böyle bitiyor
Çok yazık…
3.7.2013
Erol GüngörKayıt Tarihi : 3.7.2013 19:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
