yüzüme öyle dönüp bakma
ipsizin biriyim işte
yalnızlık sokağından geçtiğimden beri
güvercinler yemliyorum son günlerde
dün boyunbağımı astım babamın aynasına
ve üstüne yapıştırdım onbeş yıl önceki resmimi
bu kadardı bendeki nostalji
yüzüme öyle dönüp bakma
oniki formalık kara bir defter aldım kendime
oturdum sarı şiirler yazdım
artık bana kim inanır
güneş ve ay duruyorken yerli yerinde
ben ki sonsuza dek oğlak burcunun çocuğu
bir yağmur yağsa sanki
oluklardan gök boşalır
yüzüme öyle dönüp bakma
bana artık her şey yakışır
terzim dünya
o ki kimlere neleri yakıştırdı
ölümle teğelledi günlerimi
ölümü unutuşa kopçaladı
duymak istemiyorum tek bir cümle bile artık
niye ben neden böyle mi olmalıydı
havaya atılan bumerang gibiyim
kendi kollarımda buluyorum yine
her seferinde kendimi
mor tepeler arasında
kuşların kanatlarında rüzgar
böcekler kahverengi toprakta
kaygan yeşil ipek halısında yamaçların
gelin başlı ağaçlar kayınmakta
neden yumruk durumunda değil ellerim
neden ceplerimde hala
gezinip duruyorum yıllardır
oysa tek bir insanın bile
kuracağı çok şeyler vardır
yüzüme öyle dönüp bakma
umudumu biledim karanlık kör odalarda
radarlardan kurtulmuş üç beş kitap
koltuğumun altında
iyi demlenmemiş bir çay gibi kaldım
kırdım dolduğum tüm fincanlarımı
yüzüne tükürdüm kalabalıkların
ve sevdim yalnızlıkları
ne saptan yanayım şimdi
nede baltadan yana
kırdığım ceviz kırkı geçmedi daha
ama az kaldı hiç değilse
bir geçsin hele
olurum iyi bir aile babası belki bende
ölüm ancak başka bir ölümle yıkanır
teneşürler bu yüzden hep beyaz kalır
yüzüme öyle dönüp bakma
dişlerini tükürdüm aklımın meydan kavgalarnda
delinin biriyim işte
sen yepyeni şarkılar söyle yıldızlara
içinden yepyeni bir dilek tut
ve yepyeni sevgilere aç yüreğini
beni unut......
Kayıt Tarihi : 27.8.2008 13:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair bir tiyatro sanatçısı gibidir bence..Bazen kendini yazdığı gibi bazen kurgular bazende.gözlemleyip etkilendiği bir başka kişinin kılığınada girebilir..ve onu yazar..Her yere burnunu sokar..bununla yetinmez başka canlı ve cansız nesnelerin kılığınada girebilir..bazen bir kuş bazen bir ağaç bir çeşme,bir çöp bidonu Vs..... Kılıktan kılığa yani... Öteki El- Şiir dosyamdan-1992...
Şiirinizi büyük bir haz duyarak okudum ve;
LİSTEME aldım.
Sizi aşağıdaki şiirimle sayfama davet etsem gelir miydiniz.
Selam ve sevgilerimle....
Aç gönül kapını
Ağlama bir tanem, güneş doğacak,
Kuruyan dudağın, nemlensin biraz...
Kadehim yaş doldu, taştı taşacak,
Bırak, sancılarım, demlensin biraz....
Çok baharlar geçti, çiçek açmadın,
Rabbim kanat verdi, neden uçmadın,
Tayfundan, borandan bile kaçmadın,
Yaslan da kollarım, dinlensin biraz...
Aşkımı arzettim, duymazdan geldin,
Ok oldun bağrımı, deldikçe deldin,
Kışın kardelendin, baharda güldün,
Koklat çiçeğini, mimlensin biraz...
Sarı saçlarına güller takayım,
Su olup yoluna, ben de akayım,
Küllenen ateştim, üfle yakayım,
İzin ver kalbine, dillensin biraz...
Dağ bayır demeden, aştım da geldim,
Sevginle dağlandım, piştim de geldim,
Aklımı sen aldın, şaştım da geldim,
Çiçeksiz bağlarım, güllensin biraz...
Nafi'yim seninle, bir olsun tenim,
Bazan efendinim, bazan kölenim,
Yüklenip yılları, bu gelen benim,
Aç gönül kapını, benlensin biraz...
Nafi Çelik
Şair; kendini,yaşanmışlıklarını,çevresini,toplumunu yazmak zorundadır...Yani bir anlamda duyarsız kalamaz,hem kendine,hem toplumuna...Ustaca bir anlatım...Derinliğine ve son derece anlamlı dizeler...Beğeniyle okudum...Yüreğinize ve emeğinize sağlık...Kutlarım...Bu güzel şiiriniz tam puanla listemde...
TÜM YORUMLAR (12)