Kuşları korkutmayalım Şiiri - Mustafa Ya ...

gönülsüz yazdığım şiirin tutkusu yok
bana bir şey vadetmiyor ki okunsun
alışkanlık belki yüzüm eskidikçe
bir anlam veremiyorum kendime gelince

bank boş ağacın kuru gölgesindeyim
cadde dolu yolun sonu yok
sağa sola bakıyorum orda değiller
orda kimse yok bana kimse gelmedi
birazdan kalkıp gideceğim gölgeye inat

şehirler hep böyledir mermere benzerler
nereye gitsen sıkışıp kalırsın
durum kritik cep yoksul
çıkıp gideceğim bu şehirden
akımla bin yaşayacağım
bolca su bolca rüzgar ve güneş yurdunda
bir ev yapacağım dere kenarında
ve diyeceğim ki hey insanlar
gelirseniz şayet buraya
deremi kirletmeyin, kuşları korkutmayın

anılar mezarlığında bir yerim olacak
ne bir gürültü nede bir ses duyulacak
asla istemiyorum mezarımın üstünde mermer
başıma dereden bir taş koyun yeter

m.y.