Kuşatılmış taşrada aşk Şiiri - Engin Özcan

Nasırlı ellerimiz ne kadar sevecendi...
Badem karası gözlerimiz ne kadar görmesede,
Uzaktan bile tanırdık birbirimizi...ten kokularımızdan.
Dokunarak tanışırdık,
Tüm şehir karanlığa gömüldüğünde....
Ve karanlıktan hiç korkmazdık....
İhtilal gecelerinde...

Ufak bir çocuğun hayalleriydik,
Yalan nedir hiç bilmeyen....
Hani büyüyünce doktor olacak hayaller kurardık,
Düşlerimizi kuşlarla yarıştırırdık pilot olunca.
Rüyalarımızda hiç acıkmazdık...
Hiç yokluk çekmezdik.

Bir militanın,
Kuytu bir maviliğin acemliğiydi,
Çok katlı şehirlerde hala gecekondu aşklar yaşama sebebimiz...
Mahpusluk sebebimiz....... boşver karıştırma....

Biliyorum... Hala düne dair düşlerin var...
Ve bu güne dair yaşamışlıkların..
Sen.....diye inleyişlerini biliyorum..
Ve göğsünün iniş çıkışlarını anlıyorum,
Bir eylem sonrasında.......

Beni bir sevgi kuşatmasında ani bir baskında vurdular...
Bir sıcaklık hissettim göğsümde...umursamadım...
Seni bir dağ ayazında kelepçeledi aynı umursamazlık...
Hiç direnmedin....
Çaresizdik...
Aşk....bu olsa gerek....

EnGiN ÖZCAN
10 Ağustos 2001
İstanbul / istinye