Kuş Sökükleri Şiiri - Palo Keko

başı vurulmuş yağmur damlaları

ayaklar altında gömüldüler toz zerrelerine

gölgelerin bedeninde uçurtma kuraklığı

kuş söküklerinden yırtılıyor ruhum.

taşıyor cehennemde budanmış gözyaşları

yıldız kümelerinden sağılmış gözlerin

solgun gece banyosunda ağlar rüyalarım.

Çocukluğumdan karşıya geçtim o yaşlarda.

kundağında büyütmek acıyı çıldırıcasına

bedenim namluların rayı olur.

çamurun taş bebekleri yalan fotokopi nüshaları,

matbaasız sokakların lambaları,

kör kuyu salıncakları,

mutlu olduğumu sanırsınız ağladıkça kahkahalardan.

cezaevi duvarları (d) üşer yastığımın desenlerine

voltalardan şişer cüzdanı zamanın

işlemediğim suçların tebligatıyla dolu kalbim

kim diker kuş söküğünden baharı bir daha içime,

kökleriyle kurumuş şafağı kim sular alnımda.

umutlarımla gerdeğe girdi kamburu bulutların.

gözyaşlarına parsellenmiş başka gök yok,

taze kurşun servisi yapın beynime,

avingolu kadınlardan öğrenmedim ağlamayı,

ceviz yaprağı uykulardan kalktım

yıkıktı tüm odaları hayatın,

bana kapı önü kaldı,yıkılmış uçurtma kıyısı,

demirin kaburgalarını kullandım yıllarca

işkencedir her gece gaz lambası altında

yıldızların kaymasını görmek yüreklerden.

ranzamın baharlığından koparılmış,

tavanı çökmüş acıdan başka yok kimliğim.

yersiz yurtsuz rüzgarların misafirliğinde kaldım

demlenmiş kahır buhranlarından

dağlarım hala dik kafa tutarım varolmak için,

çıkmak için prangalanmış zamanın yorganlarından.

taş blokları altında kaldı gözlerim mendilinin

varıp katranın köşelerinden kaldırdım.

bir ruh kazasıdır aşk, paramparça bir gözyaşı sepetinde

sürüyle van gogh un acı çeken renkleri

fıratın mahzun bakışlarında kaybolur köpüren dalgalar

kilitsiz kızlar düşünmedim,

Sağnak yağmurdan da değildi duygularım,

Islanmadım bu kadar

ölüm pasaportuyla nişanlandı bir parçası

odun topluyor oysa ki şehvet beden treninde

soğan saatini takmış koluna

bir çift mavi denizimi

kızıl bir gök akrebi soktu,

kulaksız kar haritasını

boğar gülümsemen…_palo