Kuş Olurduk Şiiri - Seyrani Göl

yeşilin koynunda uyandığımız zamanlara bahar derlerdi bizim oralarda
gök sinirlenir dereler geçit vermezdi biz de yeni kanatlanan kuş olurduk
masal değilmiş bu annemin çocukluğunda da hep böyleymiş gün, güneşi uğurlarken kaf dağından başka bir ülkeye annelerin günü ninni söyleyerek bitermiş
yaprak uyanırken en erkenci kuşun sesiyle ben de uyanırdım bir tek kanadım yoktu rengarenk kelebeklere benzeyen ben de başka bir kelebek oluverirdim köyün diğer kanatlı çocukları gibi

annem toprağın koynuna umutlarını alın teri ile ıslatıp atarken ekmeğimizin büyüyeceğini söylerdi başka mevsimler de geçerdi gönlünden hasat etmek isterdi ektiği tohumları sıcak sobanın etrafında gülücüklerimizi duyacağı zaman

ben yarınlarımız olacaktım her çocuk gibi bunu durmadan söylerdi saksağan kuşu attığı tohumları toplasa da nasipten ötesi olmaz derdi

azığımız kiraz çiçeğinin beyaz kokusuydu
azgın kar sularını neşemize katık yapar içerdik bir kanımda
her şey büyümek için nasıl da sokulurdu
yavaş yavaş yeşilin koynuna özgürlüğümüz tomurcuk tomurcuk her dalda büyürken bahar olmak ne güzelmiş
bir çocuğun umudunda
guguk kuşları bunu şarkılarla anlatıyordu

çocuk da olsak umudumuz zamansız değildi daha çok çiçek açmak gibiydi güneşe yaslanan döngel ağacında
yağmurlar altında filizlenecek tohumlar gibi acelemiz vardı babamız gurbetten gelmeden çabucak büyüyecektik
en güzel çiçeği ben açmak isterdim
saçlarım nadasa bırakılmış tarlanın sırma otları gibi büyümeliydi onun gurbet kokan elleri dokunsun yeterdi
sabahları yorgunluğumu annemin sesindeki telaşa uyandırırdı akşam güneşi gibi umut verirdi bana yarın yeniden daha dingin uyanırsın ya öyle olurdum yeni güne başlamadan

çağlayan ırmağın suyu gibi ferah ferah akardım yukarıdan aşağı ılgıt Ilgıt eserdim aşağıdan yukarı yorulmak nedir bilmezdim gün doğumundan gün batımına
ah benim neşem ah gözyaşım olurdun bazen zamansız yağan yağmurlar gibi içime içime akardın çamurlu toprak kokusu gibi S.GÖL