Kırılsın aynaları umutsuzluğun,
Göz bir daha görmemeli kendinde,
Bitişi, sonunda şu kısacık yolun,
Korkmuş bakışları aynanın içinde.
Kurusun pınarları mutsuzluğun,
Artık duyulmamalı o bulanık nehirde,
Ötüşü, o mutsuz, ağlayan kuşun,
Kendi beyaz, kalbi karalar içinde.
Ben gözümü kapadığımda aydınlığa,
Hep o umutsuz aynalar çıkar önüme.
Tıkadığımda kulaklarımı çığlıklarıma,
Bir kuş öter, yalnız, kederler içinde.
Kayıt Tarihi : 19.3.2003 12:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!