Sonbaharda rüzgara dayanamayan kurumuş yaprak gibi,
Koptum dalımdan, düşerken anladım ki, zaten kayboldum,
Ne bir umut kalmış, ne bir tutunacak dal parçası,
Sadece sessizlik, ve karanlığın soğuk bakışı.
Gökyüzü kapalı, bulutlar öfkeli sanki yeminli gibi,
Korkutur beni, özlerim dalımı bazen, ama artık dönülmez,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta