Eziksin, büzüksün fakat câzipsin
Bir çiçeksin amma, kurusun Nergis!
Pas tutmuş kalp içinde muzdaripsin
Kök salan sevginle durusun Nergis!
Gül, gonca, papatya... çözdüm onları
Bilmecesin, sorusun Nergis!
Didik didik ettim süzdüm onları
Dertli gönlümün sürurusun Nergis!
Açmadan solmuşsun, kim bilir nasıl,
Benzim gibi sen de sarısın Nergis!
Bır müzeyyen gülsün, çiçeksin asıl
İçimde bir senfoni, korosun Nergis!
(1986)
Kayıt Tarihi : 16.3.2005 09:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!