Kuru Bir Sevda Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Bilmem hatırlar mısın?
Diyecek şeyler ne kadar da az seninle
Her şeyimsin derken
Kalakalmak koca bir hiçle
Müflis bir tüccar gibi
Müflis bir yürek benimki de işte

Nerde açmamış bir gonca görsem
Aklıma biz geliriz
Oracıkta üstüne titrerim
Aman kuruma solma
Bizim gibi olma derim

Kuru bir gonca gül
Bitmemiş bir kitap arasında
Unutulmuş yatsı bir sevda
Sen bilirsin kimin hikâyesiydi
Yarım kalmış bir roman
Tamamlanmamış bir şiir gibiydi

Ben ağlamasaydım
Yarım kalırdı hikâyemiz
Unutulurdu tozlu raflarda
Yarım kalırdın bir sevda masalının arasında

Ben ağladım ibrik ibrik
Bütün sararmamış çiçeklerin
Kurumaya yüz tutmuş güllerin
Köklerinde sen varsın artık
Ben ağladım, ağladım..
Gözyaşlarımla suladım

İçimde kalmayasın
Filizlerde yasayasın diye
Kelebeklerin kanadında uçasın
Arıların balında tadasın diye
Her güneş vurduğunda dibine
Gözyaşlarımla dirilesin diye

Ben ağladım
Her kok seni emdi
Her dal sana açtı
Her fide sana çekti
Bazen sarı bazen mor
Bazen gözyaşı rengindeydi

Ben ağlamasaydım
Çiçeklerin bir anlamı olmazdı
Solardı sarı laleler gonca güller
Yok olur
Uçamazdı kelebekler

Biliyorum diyorsun ki
Berhava bir heves
Boşa bir çaba seninkisi
Olmayacak duaya âmin demek
Bu şiir ve bu gözyaşı

Ama bu heveste sen varsın
Bu gözyaşı sana gelsin
Çünkü gözyaşında su var
Suda hayat var
O yüzden ağlayamaz cesetler
Ben ağlamazsam eğer
Kurur bütün güller çiçekler
Yok olur botanikler
Ben ağlamazsam eğer
İçimde birikir bütün ölüler