Kurtuluşa Niyet Şiiri - Talha Özsarı

Vakit geldi saat çattı
Boşluğa zaman kıvılcım çaktı
Beynime ölüm çarptı
Hayat emekler ölümün kucağında

Örgülü bir hayale tutunulur muydu
Geviş getiren bir beyin
Saman yürek, kovuklu aşkla
İçine su alan bir aşk
Karaya çıkarır mıydı umudu
Sokaklar; dar, çıkmaz, ruha katmanlanan
Tutar mıydı elinden hüznün
Bu dünyaya sığmayan
Patlatıp yapma kahkahaları tuz buz eden
Göze değil gönle iliklenen tebessümü
Hangi pazarda bulurdum
Ölümün kucağında emekler hayat

Zaman yürüdü, resim tuvale oturdu
Değişmedi sorular
Çıkınımda sülbünü fokurdatan
Hiçliğe direklik taslayan gayeler
Soruların tahtına boyun eğdi
Dünyaya bir yer beğenecektim
Fezâda karanlığa omuz verip
Ne var ki boşluk vehimle adımlanırmış
Yokluğa ahraz kesilmeli imiş
Varlığa şakımak için
Emekler hayat ölümün kucağında...