KOMUTANIM
Çamurlu karlı demedik her zaman
Ah bile çekemedik bitince derman
Vicdanı ele aldık komutanım
Umudumuz oldular her an kahraman
Ben güzellere gönlümü bağlamam
Bir gün uçar giderler kuş misali
Selvi boylular içinde ağlamam
Bir gün uçar giderler kuş misali
Ne zenginliktir ne mutluluk para
Laboratuarın kokusu bir başka
Sanki lale, gül, sümbül kokuyor
İnsanı düşürür derde birde aşka
Sanki burada güzeller halı dokuyor
Kurtoğlu laboratuarı görmüşem
Bir soğuk bir soğuk var
Rüzgâr hafiften hafife esiyor
Bir yanda güneş gülüyor
Ama nafile ısıtmıyor
Bu Maçka yollarında
Tarlalar eğri büğrü
Al eline kalemi yaralı kalbimi çiz
Düşünme derinden bende olan problemi çöz
Herkes biliyor bunu, her şeyde vardır bir hayır
Gönülden sen istersin ama kader der hayır
Mavi gözlerin kan ağlıyor
Elbet hasretim seni yakıyor
Hülyalarım oldu birer kâbus
Mazlum gönlümü çaldığın için
Elbet unutursun aşkımızı
Tahammül bile edemezsin
Mazlum olan gözler
Umutla seni arıyor
Rüyalarda hatta kalplerde
Aşk-ı şevkle arıyor
Tarif edemem bunu sevgilim
Söyleyen dil, bülbül olursa gül neylesin
Sevilen siz olunca şu gönül neylesin
Sevengözler seni arıyor gece gündüz
Sevda diyarında Şeyda bülbül neylesin
Ellerde, güller var sunulmak ister yâre
Yüreksizim bilmelisin, kalbim çalındı.
Şu gönül evime, gelen el gibisin
Bakma öyle sevgimde askıya alındı
Gönül deryasına, akan bir sel gibisin
Bilirsin insana, sevgi bir ihtiyaçtır
Ben bir İstanbul’u arıyorum
Sokağında çocuklar oynaşan
Denizinde martılar uçuşan
Ağaçlarında kuşlar ötüşen
Tertemiz bir İstanbul ararım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!