Kurtuluş(3) hece Şiiri - Ömer Tan

Şiirler,
Manasız.
Şairler,
Vefasız.
Abidler,
Cefasız.
Edipler,
Kelamsız.

Kâtipler,
Lugatsız.
Yürüyen,
Sıratsız.
Görünen,
Suratsız.

Âlimler,
İrfansız.
Kötülük,
Amansız.
Körkütük,
Dumansız.

Uykusu,
Rüyasız.
Tutkusu,
Ziyasız.
Kalmadı,
Tek bir söz.
Riyasız,
Maddeye,
Vurgunuz,
Manaya,
Durgunuz.

Aydınlar,
Karanlık.
Aydınlar,

Güneşi,
Sıvamış,
Balçıkla.
Saltanat,
Kurmuşlar,
Bir iki,
Kaçıkla.

Kardeşi,
Kardeşe,
Düşürdü.
Utanmaz.
Arlanmaz.
Küfürle,
Köpürdü,

Ağız ki,
Ne ağız!
Fosseptik
Çukuru.
Bozulmuş,
Onuru,
Gururu.

Aydınlar,
Cenneti
Cinnette
Arayan
Paravan
Aydınlar.

Cemiyet,
Cemaat
Menfaat...

Bakiyse,
Bu dünya
Temel at.

Hurafe
Uzaktır
Hedefe.

Yürekler
Paçavra,
Bedenler
Kadavra.

Ve zalim,
Ne zalim
Mezalim.

Bumuydu
İnsanlık?
Aldandık.

Bu ömür,
Bir nefes
Bir anlık,
karanlık.

Ve o nur,
Yakın dur
İşte yol,
Rahmet bol
Az yontul,
Yan kavrul
Hakka kul,
Ol kurtul.