Kurşun Yaralı Dedelerimiz

Onlar masalları,
Kalbimiz de batırdılar,
Donmayan kazanları,
Ruhumuzla ısıttılar.
Ocaklar da kaynatıp,
Ormanlara attılar.
Sincaplarla oynatıp,
Derelere kattılar.
Biz farkına varmadan,
Vatansever yaptılar.

Hele o gece ninnileri yok mu;
Çam odunları çevresinde,
Yarı uyanık dinlediğimiz,
Dinler ken uyuduğumuz,
Uyanınca bulamadığımız,
Güzelim hayaller.

Onlarla;
Şafakta gelen kuş seslerini,
Şiir sanıp,
Meşe yapraklarına yazdılar.
Çamları kesip,
Kağıt yapmaya kıyamazdılar.

Kimdi onlar biliyor musunuz;
Dillerinde ağıt,
Yüreklerinde hasret,
Vicdanlarında acı,
İstiklal savaşı çocukları.
Yetim büyümüş nenelerimiz,
Kurşun yaralı dedelerimizdi.

Yani; adım,adım,
Çocuklarız,gençleriz,
Bizleriz,güleceğiz
Koşacağız,varacağız.
Şafak gibi,
Parlayacağız.
Ay yıldız gibi,
Dalgalanacağız.

Çam kokulu büyükler
Sevdayı öğrettiler...

Ortalıca, Tosya